Zijn we vandaag wel op tijd?

Gelukkig is de weg naar Flåm weer open. Vandaag staat de Flåmsbana (het treintje) en een boottocht over het Nærøyfjord op de planning. Ook nu gaan we weer door een verlichte tunnel. Het blijft spectaculair. 

We vinden al snel een parkeerplek en lopen richting de trein. Als we eenmaal zitten grap ik nog dat deel 1 goed gaat. 

De reis met de Flåmsbana geeft ons een uitzicht op de prachtigste berglandschappen. We zien rivieren die door diepe kloven snijden en watervallen die langs steile berghellingen naar beneden vallen. Flåmsbana is een van 's werelds steilste spoortrajecten op een normaalspoor. Het 20 km lange traject heeft een hoogteverschil van maar liefst 866 meter, een gemiddelde stijging van één meter per 18 meter. In 1923 werd begonnen met de aanleg van de spoorlijn om een ​​transportroute van de fjord rechtstreeks naar Bergen en Oslo te verzekeren. Het werd voltooid in 1940, na bijna 20 jaar zware bouwwerkzaamheden.(norwaybest.com)

Onderweg stoppen we nog bij de waterval. Daar danst en zingt ook een Huldra. Een mythisch wezen (knappe vrouw met een koeienstaart die ze verbergt). Ze lokt mannen mee in de bergen en naar de onderwereld. Gelukkig stapt Patrick gewoon de trein weer in 😆

Eenmaal terug hebben we een klein uurtje voordat we met de bus naar Gudvangen moeten. Eerst even zoeken waar de opstapplek is voordat we nog even het souvenirwinkeltje bezoeken. Om 17.00 uur zitten we in de bus. Ook dit is gelukt 👍🏻.

De boot staat al klaar, maar Patrick duikt de souvenirwinkel weer in. Ik krijg het benauwd en probeer man en dochter zo snel mogelijk naar buiten te werken. Ondanks de regen gaan we op tijd bij de boarding ingang staan en zitten we op een goede plek op boot. Ik haal opgelucht adem en geniet van de 2 uur durende tocht. Dat verdient wel een hotdog. Het was weer een geslaagde dag.